Puszcza Piska – największy kompleks leśny na Mazurach. Przylega do Mazurskiego Parku Krajobrazowego, oraz do Niziny Mazurskiej. Dawna nazwa to Puszcza Jańsborska (niem. Johannisburger Heide).

Duży kompleks leśny położony na terenie gmin: Mikołajki, Mrągowo, Piecki, Sorkwity, Biskupiec, Biała Piska, Orzysz, Pisz, Ruciane-Nida, Dźwierzuty, Rozogi, Szczytno, Świętajno w województwie warmińsko-mazurskim, Kolno, Turośl w województwie podlaskim oraz Łyse w województwie mazowieckim.

Powierzchnia całej puszczy wynosi ok. 100 tys. ha. W skład obszaru Puszczy Piskiej wchodzi wiele jezior które pełnią także rolę rezerwatów. Należą do nich m.in. Bełdany, Jezioro Nidzkie, Jegocin, rezerwat przyrody Jezioro Warnołty i Jezioro Mokre a także największe z nich Śniardwy. Przez obszar przepływają dwie główne rzeki – Krutynia i Pisa, a także wiele mniejszych cieków.

Południowa jej część porasta piaski i torfowiska niskie. Odwadniana jest przez dopływy Narwi takie jak Pisa czy Szkwa. Na jej terenie znajduje się wiele jezior, a w północnej części puszczy zlokalizowana jest Kraina Wielkich Jezior.

Puszcza Piska porośnięta jest lasami sosnowymi i świerkowymi z niewielką domieszką brzozy, osiki, klonu, olchy i dębu (które można spotkać w południowej części Puszczy) rosnących na sandrowych piaskach. Szczególnie znana jest "sosna mazurska", która porasta m.in. wschodnie brzegi Jez. Mokrego. Osiąga ona wysokość 40 m i wiek 200 lat. Obszar Puszczy Piskiej jest ostoją ptaków o randze europejskiej. Przez obszar puszczy przebiega założony w 1977 r. Mazurski Park Krajobrazowy (53,6 tys. ha). Najcenniejszy rezerwat znajduje się na jeziorze Łuknajno, gdzie znajduje się ostoja łabędzia niemego. Symbolem parku jest jednak bocian biały, którego gniazda widać w wielu wioskach.